Ieder jaar rond deze tijd hebben we een prachtige voortuin. Het is een beetje een wilde tuin. Behalve hier en daar wat onkruid wieden en beetje snoeien doe ik er niks aan.
Eigenlijk begeleid ik een beetje de natuurlijke processen.
De prachtige akelei zaait zichzelf uit evenals de goudsbloem. De witte bodembedekker, de viltige hoornbloem, kruipt overal naar toe en moet ik hier en daar een beetje inperken.
Zo zit ik zelf ook een beetje in elkaar en daar aan toe geven geeft ontspanning. Dat heb ik moeten leren. Leven met de flow. Niet teveel controle. Meebewegen met wat Gods Geest aan het doen is. Vertrouwen op goddelijke processen in mijn leven.
Ondertussen mogen we wel onze eigen verlangens vorm geven in samenwerking met de Heilige Geest.
God wil met ons samenwerken.
Het is niet Zijn ultiem doen om ons volledig over te nemen. Maar het is ook niet de bedoeling dat wij gaan proberen God volledig te willen controleren of begrijpen.
God verlangt naar een liefdesrelatie waarin ruimte is voor beide. Voor God en mij!
Een samenwerking, een evenwicht. Ik mag verlangens hebben maar het is heerlijk te weten dat God meer van mij houd dan ik van mezelf. Dan kan ik de controle los laten en me overgeven aan de processen in het leven.
Dan kan er in mijn leven net als in mijn voortuin een prachtige bloemenzee ontstaan waar ik nauwelijks iets aan hoef te doen.
Durf God maar ruimte te geven en de controle wat meer los te laten. Je zult gaan ervaren dat God verrassend liefdevol is. Het leven zit vol verrassingen als we het maar durven te laten gebeuren.
