Als de diepste reden van ons bestaan op aarde is het geestelijk groeien, dan is het hoogste doel bij ziekte of strijd niet om te overwinnen maar om te groeien.
Dan gaat het niet alleen om de genezing of oplossen van problemen maar om het hele proces wat er aan vooraf gaat en wat er rondom de genezing of oplossing van het probleem plaats vind.
Als de les niet wordt geleerd zal het probleem zich gaan herhalen totdat de les geleerd wordt.
Het ander gevolg van dit inzicht is dat het niet noodzakelijk is om de ziekte te overwinnen of het probleem op te lossen om tot groei te komen. Het gaat immers om te groei en niet om de oplossing.
Wij mensen en ook christenen zien de oplossing van het probleem als doel. God heeft echter een ander doel voor ogen. Namelijk onze geestelijke groei.
Het doel van ons leven is niet om zo lang en succesvol mogelijk te leven maar om tijdens ons leven geestelijk te groeien en steeds meer op Jezus te lijken.
Ziektes en andere problemen in ons leven zijn spiegels om te laten zien waar ons leven in onbalans is en waar we kunnen leren. Door goed in de spiegel te kijken kunnen we onze lessen leren met als gevolg dat ook ziektes en problemen gaan verdwijnen. Dat laatste is echter afhankelijk van de diepte en aard van de verstoring of herstel op aarde mogelijk is. We kunnen echter wel altijd leren van wat ons overkomt en geestelijk groeien.
De enige verloren strijd is als we niet leren van wat ons overkomt maar eigenwijs en hoogmoedig door blijven gaan en enkel bezig gaan met het bestrijden of omzeilen van de symptomen zonder onze les te leren.
In sommige evangelische kringen wordt onderwezen dat we slechts door geloof alle problemen zullen overwinnen. Elke ziekte verdwijnt door geloof in Jezus naam. Elk probleem verdwijnt door er tegen te spreken in Jezus naam.
Maar dan vergeten we dat Paulus onderwijs geeft over de gaven van de Geest.
Hij zegt in 1 Cor 13, dat geloof zonder liefde niks is, een leeg omhulsel.
Het doel van het leven is niet problemen oplossen in geloof.
Tekenen en wonderen zijn een signaal van Gods Koninkrijk maar niet het doel.
Het is nooit de bedoeling geweest dat het volk van Israel heel hun leven voor altijd zouden leven van de goddelijke voorzienigheid van manna en kwakkels en water uit de rots en dat hun kleren nooit meer zouden slijten zoals in de woestijn. Dit was een tijdelijke oplossing totdat ze in het beloofde land zouden aankomen.
Het ultieme doel van God was dat ze met vreugde zouden ploegen, zaaien en oogsten, weven en water putten uit de rivieren. Ofwel, in harmonie met de natuur zouden leven tot eer van God en gebruik zouden maken van de zegeningen uit de natuur die God hen had gegeven met liefde en eerbied voor God, medemensen en de natuur.
Er zal best teleurstelling zijn geweest bij de Israëlieten dat het manna was opgehouden en ze nu zelf hard moesten werken voor de kost en hun kleren weer gingen slijten.
Zo geloof ik ook dat wonderen en tekenen bedoeld zijn voor de evangelie verkondiging en niet als manier om ons gemakzuchtig te maken en niet onze lessen meer hoeven te leren.
Wel geloof ik dat door het toepassen van goddelijke principes en wandelen in geloof heel veel ziektes en problemen voorkomen kunnen worden. En ook dat door gebed en inkeer God in liefde en genade zal ingrijpen en voor wonderlijke oplossingen zal zorgen.
Maar geloof is geen trucje om alle levenslessen te omzeilen.
Groeien in liefde is te allen tijde het doel van ons leven op aarde.
Elke worsteling in ons leven van welke aard dan ook kan leiden tot geestelijke groei als we bereid zijn ons te verootmoedigen voor God en bereid zijn de weg naar binnen te gaan, de weg van heiliging.
Als heiliging onze focus is en niet het oplossen van het probleem dan kan Gods heerlijkheid doorbreken in ons leven dwars door de strijd heen.
Dat is precies wat Jezus bedoelt met onderstaande vers
1 Corinthiërs 13:2 Stel dat ik kon profeteren, al Gods verborgen plannen kende, alles wist wat er te weten valt en zoveel geloof had dat ik bergen kon verplaatsen. Maar als ik dat zonder liefde deed, stelde ik niets voor.