Afgelopen week heb ik voor het eerst fysiek kennis gemaakt met mijn kleinzoon van 10 maanden. Hij logeert met zijn ouders bij ons.
Onze dochter en schoonzoon wonen in Oeganda en doen daar een mooi werk en zijn nu met verlof in Nederland.
Zie https://you-uganda.com/
In deze foto zie je een van de eerste momenten dat ik alleen met mijn kleinzoon ben.
Wat mij is opgevallen is dat hij meer geïnteresseerd is in de gever dan in het speelgoed dat ik hem aanbied. Eigenlijk heeft hij helemaal niet veel speelgoed nodig. Hij heeft meer behoefte aan contact en relatie. Als het veilig genoeg is met mensen die hij vertrouwd, is er ruimte om de wereld om zich heen te verkennen. Hij heeft dan niet veel nodig. Hij kan zich net zo goed vermaken met een stok dan met prachtig gekleurd speelgoed. Eigenlijk leren wij kinderen om te spelen met fantasieloze felgekleurde onnatuurlijk speelgoed en waarde te hechten aan dure dingen terwijl de natuurlijke wereld om hen heen al voldoende uitdaging bied.
Voor een kind is een veilige liefdevolle omgeving en contact en aandacht het belangrijkste.
Maar eigenlijk verandert dat helemaal niet als we ouder worden.
We leren geforceerd om waarde te hechten aan materiële uiterlijke dingen maar dat is eigenlijk heel onnatuurlijk voor ons.
We zijn geschapen voor liefde en relatie. Als dat aanwezig is kunnen we eigenlijk genieten van alles en hebben we niet veel nodig.
Als dat niet aanwezig is moeten materiële dingen dat compenseren.
Door onze opvoeding en de maatschappij zijn we geconditioneerd dat uiterlijke dingen en materiële zaken belangrijk zijn. We zijn afgetrokken van onze eigenlijk innerlijke waarde en weten niet goed meer wie we zijn.
Zelfs in onze relatie met God zoeken we vaker naar zegeningen en gebedsverhoringen dan naar relatie en liefdevol aandachtig samenzijn met God.
Bij kleine kinderen zie je nog de pure waarde van het ZIJN. Het gaat hen om veiligheid, vertrouwen en liefdevolle aandacht.
Mijn kleinzoon heeft me dit weer eens duidelijk laten zien.
Dank je wel Jasper…..
